Je hebt van die mensen. Ze stellen zich een doel. Het doel is langs een bepaalde weg. Ze nemen die weg. En ze komen er. En dat laatste is natuurlijk het moeilijkste. Hulde en diepe buigingen. Voor alles en iedereen die dat kan. Ella is daar een exponent van. Ze dacht wel na maar ze deed het gewoon...
Het heeft niets met status of wat dan ook te maken maar ‘ze doen het’. Ella stapte ‘gewoon’ dat vliegtuig in naar Los Angeles. Ze had geld gespaard. Ze werkte bij de Melkweg. Dus ik zei ‘Dan ken je Rodney!’. ‘Ja, mooie vent, hij deed de garderobe, toch?’
En ik dacht na. Rodney is Amsterdam. Rodney was steward bij zijn eeuwige liefde Ajax. Rodney horecatijger voor en achter de tap, blogt. Bezoek zijn site eens Rodzooi.nl. Zijn maatje is Menno Pot die het muziekkatern in het Parool doet en met Rodney doet ie vaak het jaarboek van Ajax. Ook zijn columns zijn briljant. Zonder het te weten hebben Ella, Rodney, en Menno veel gemeen.
Ja, Rodney deed dus de garderobe, en Ella was ‘humper’. Wees gerust ik kende de uitdrukking ook niet maar het komt erop neer dat je een ‘roadie’ van het huis bent. Ella had me uitgelegd dat ze eigenlijk nooit geld kon uitgeven in het uitgaansleven want alles kwam voor niets op haar pad. Concertkaarten, drank, bioscoopkaartjes en als humper heb je niet bepaald de kantoorbaantijden. Ik had visioenen van Ella tussen de roadies van Debbie Harry (Blondie), the Rolling Stones (waarvoor ze kaartjes kon regelen voor haar vader, maar die het niet durfde omdat dan misschien de magie zou verbleken), maar ook bandjes als East 17 en Take That.
‘Alles kwam voorbij’, glimlachte Ella. En ik geloof haar. Maar met het gespaarde geld en het studentenvisum, komt ze een heel eind. De liefde is onvermijdelijk. En ik denk aan Bret Easton Ellis, de schrijver die opgroeide in California in luxe en weldaad. En ik denk dat Ella zomaar een rol had kunnen spelen in 1 van zijn romans. Ze lijkt doordrongen van de wereld waarvan ze eigenlijk deel van uitmaakte maar ze zag het ook en niet. ‘I feel I’m moving forward as well as away from something and anything is possible’ – Bret Easton Ellis)
Ze komt tot de conclusie dat alles ging in een cyclus van 10 jaar ongeveer maar denkt er verder niet bij na. Papieren nodig om fysiotherapie te doen. Boem ze haalt de papieren. Papieren nodig om massages te geven. Boem ze haalt ze. En dan is er Baarn waar ze is neergestreken. En het LOU-vre is dichtbij.
Ella maakt sieraden van epoxy. Eigenlijk begon ze dit voor haar dochter. Maar Ella had er plezier in. Ze beet zich erin vast, zoals gebruikelijk. En ze is van de details. De verzorgde verpakking, de zakjes waarin het gaat, een visitekaartje met Made with love erop. Ze is tevreden met de start. Daarnaast doet ze fysiotherapie op verschillende locaties. Ze lijkt volledig in balans. Kom eens kijken naar wat ze maakt in het LOU-vre. ‘Dat van die 10 jaar gaat misschien niet langer op’ merkt ze nog op. ‘Misschien’, denk ik.
Peter Bake